Биологийн олон янз байдал
Өнөөгийн тогтвортой хөгжлийн үндэс зарчим нь “Тогтвортой хөгжил бол
байгалийн нөөц баялагийг өнөөгийн хэрэгцээнд нийцүүлэн ашиглах ингэхдээ
биологийн бүлгэмдэлд хохирол учруулахгүй, ирээдүй үеийнхээ эрх ашгийг хамтад нь
тооцсон байх ёстой” гэсэн зарчимд
үйлчилнэ. Орчин үед хүнийг байгаль
хамгаалах үйлсэд оролцох хэд хэдэн
үндэслэл байна.
-Зүйлийн олон янз байдал, биологийн бүлгэмдлийг хамгаалах шаардлага: Хүн төрөлхтөн биологийн олон янз байдлаас таашаал хүртдэг. Олон
мянганы жилийн тэртээгээс биологийн олон янз байдал элбэг байсан нь хүн
төрөлхтөнг өлсөглөн, байгаль орчны
гамшиг үхэл хорогдлоос хамгаалжээ.
-Популяци ба
зүйлийг хугацаанаас нь өмнө мөхөх байдлаас хамгаалах ёстой: байгалийн
өөрийнх нь зүй тогтлоор үхэх, төрөх асуудал бол байгалийн өөрийнх нь үйл явц.
Зүйлийн устаж үгүй болох явдал шинээр үүсэх эволюцийн хувьслын үр дүнгээр нөхөгдөн,
тэнцвэржих үйл явц геологийн цаг хугацааны олон сая жилийн турш үргэлжилж
иржээ. Тухайлбал, тодорхой нэг газарт байгаад устсан популяци тухайн нутагт
бусад газраас дамжин нүүдэллэж ирсэн шинэ популяцаар нөхөгдөх жишээтэй.
-Экологийн
цогц байдал зайлшгүй шаардлагатай: биологийн олон янз байдлын сонирхолтой
хэлбэрүүдийн ихэнх нь жинхэнэ байгаль дээр оршин тогнодог. “жижиг аалз
цэцэгнээс цэцэг дамжихийн тулд соно
бялзуухайг тээврийн хэрэгсэл болгон ашигладаг.”
- Түүхэн
хувьсах хөгжил үргэлжлэх ёстой: хувьсах хөгжлийн орчиндоо дасан зохицох
чадвар нь шинэ зүйл үүсэх биологийн олон янз байдлыг баяжуулах явцыг
нөхцөлдүүлж байдаг. тиймээс популяци байгалийн аясаар бий болж байгаа хэлбэрийг
дэмжих ач холбогдолтой юм. хүний үйл
ажиллагаа хэт өвөрмөц популяцийн хэмжээг бууруулдаг.
-биологийн
олон янз байдал өөрийн гэсэн үнэ цэнтэй. Ургамал амьтан тэдгээрийн нэгдлүүд
өөр хоорондоо хэлхээ холбоотой.
Биологийн олон янз байдал гэдэг нь дэлхий дээрхи амьд бие организмын олон
янз байдал тухайлбал, хуурай газар, далай тэнгис, усан орчны экосистем,
экосистемийн бүрэлдэхүүн хэсэг болох амьтан, ургамал зэрэг амьд биет болон
тэдгээрийн генетикийн олон янз байдлыг багтаасан нийлмэл ойлголт юм. Биологийн нөөц нь хүн төрөлхтний эдийн засаг, нийгмийн хөгжилд чухал ач
холбогдолтой бөгөөд түүний үнэ цэнэ, ач холбогдлыг дэлхий нийтээр ойлгох
ойлголт өсөн нэмэгдэж байна. Үүний зэрэгцээ, хүний үйл ажиллагааны дарамтад
өртөж, устаж үгүй болж байгаа амьтан, ургамал, экосистемийн хэмжээ, хамрах
хүрээ сүүлийн хоёр зууны турш улам нэмэгдсэний улмаас өнөөдөр дэлхийн хүн амын
хэрэглээ нь манай дэлхийн биологийн нөөцөөс 1,5 дахин хэтэрч дэлхийн хүн амын
өсөлт, улс орнуудын хөгжлийн түвшинтэй уялдан нөөцийн тэгш бус хуваарилалт,
зохисгүй ашиглалтын улмаас 1970- 2010 оны хооронд зөвхөн сээр нуруутан амьтдын
тоо толгой гэхэд л 52 хувиар буурсан байна (WWF Mongolia, 2014). Байгаль орчин,
хөгжлийн асуудлыг хөндсөн НҮБ-ын 1992 оны Бага хурал (Рио де Жанейрогийн
«Дэлхийн дээд хэмжээний уулзалт»)-ын үеэр дэлхийн улс орнууд Биологийн олон янз
байдлын талаарх олон улсын конвенцид нэгдэн ороход нээлттэй болсон. Монгол
Улсын Их Хурал 1993 онд “Биологийн олон янз байдлын тухай” конвенцийг соёрхон
баталснаар Монгол улс конвенцид албан ёсоор нэгдэн орсон дэлхийн 30 дахь орон
болсон юм.
Монгол улс тус конвенцид нэгдэн орсноор биологийн олон янз байдлыг
хамгаалах, тогтвортой ашиглах талаар үндэсний бодлого, хэтийн чиглэл,
төлөвлөгөө, хөтөлбөр боловсруулах эсвэл баримталж буй бодлогын баримт бичгийг
конвенцид туссан, хэлэлцэн тохирогч Талуудад хамаатай арга хэмжээнүүдтэй
уялдуулан өөрчлөх мөн биологийн олон янз байдлыг хамгаалах, тогтвортой ашиглах
талын арга хэмжээнүүдийг холбогдох салбар, салбар хоорондын төлөвлөгөө,
хөтөлбөр, бодлогод аль болохоор тусган хэрэгжүүлэх үүргийг хүлээсэн. Япон улсын
Нагоя хотод 2010 онд болсон Талуудын бага хурлын 10-р хуралдаанаар “Биологийн
олон янз байдлын 2010-2020 оны стратеги төлөвлөгөө”-г баталж талуудыг энэхүү
стратеги төлөвлөгөөгөөр дэвшүүлсэн зорилтууд (Айчигийн зорилтууд)-ыг тусгасан
үндэсний уян хатан, суурь стратеги төлөвлөгөөг боловсруулж, хэрэгжүүлэхийг
уриалсан байна. Түүнчлэн шинэчилсэн стратегийн хүрээнд ядуурлыг бууруулах болон
нийгэм, эдийн засгийн хөгжлийн салбар хоорондын бодлого хөтөлбөрийг уялдуулах,
биологийн олон янз байдлын асуудлыг улс орныхоо үндэсний хэмжээний статистик
мэдээллийн системд нэвтрүүлэхийг онцлон тэмдэглэжээ
Дэлхийн байгаль хамгааллын сангийн (WWF)
тодорхойлсноор “дэлхий дээрх олон янз амьдралын баялаг цуглуулга, олон сая
ургамал амьтан мөн тэдгээрт агуулагдаж байгаа генийн олон янз байдал, эд
бүгдийн харилцан шүтэлцээгээр жинхэнэ амьд байгаль болсон экосистемийн бүрдэл”
юм. бүр нарийвчилвал “биологийн олон янз байдал нь газарзүйн хувьд
тусгаарлагдсан зүйлийн болон зүйлийн доторх генетикийн олон хэлбэрийг
агуулна. Өргөн хүрээний “биологийн олон
янз байдал нь зүйлүүдийн оршин тогтнож буй биологийн бүлгэмдэл, тэдгээрийн орших
экосистем эдгээр зэрэглэлийн хоорондын уялдаа холбоо юм.”
Зүйлийн олон янз байдал нь аливаа нэг
тодорхой орчинд хувьсах хөгжил ба экологийн хувьд дасан зохицож байгаа ерөнхий
байдлын хэмжээгээр илэрхийлэгдэнэ. Энэхүү зүйлийн олон янз байдал нь хүн төрөлхтний
амьдралын хэрэгцээт нөөц баялаг болон түүнийг орлуулах бусад баялагийг бий
болгоно.
Генетикийн олон янз байдал нь аливаа
зүйлийн нөхөн үржих, байгаль орчны өөрчлөлтөнд дасан зохицох чадавх зэрэгт
шаардлагатай. Амьтан ургамлын зүйлийн үүлдэр угсааг сайжруулах орчин цагийн
хэрэгцээнд нийцсэн тогтвортой үр өгөөжтэй аж ахуй эрхлэхэд генетикийн олон янз
байдал онцгой үүрэгтэй.
Бүлгэмдлийн түвшний олон янз байдал нь зүйлийн нэгдмэл байдал байгаль цаг уурын янз бүрийн нөхцөлд хэрхэн дасан зохицож байгаагаар
илэрхийлэгдэнэ.
Зүйлийн олон янз байдал
Зүйлийн олон янз байдал
нь дэлхий дээр зүйлийн иж бүрдлийг хамарна.
Зүйлийг ерөнхийд нь 2 чиглэлээр тодорхойлно.
-нэг дүгээрт: Зүйл нь гадна биеийн галбир (морфологи), физиологи,
биохимийн зэрэг зарим үзүүлэлтээрээ бусад зүйлээс ялгаатай хэсэг бүлгээс
бүрдэнэ. Зарим зүйл гадаад хэлбэрийн хувьд тун ижил төстэй байх ба үүний жишээ
нь бактери юм. тэдгээрийг танихын тулд эсийн түвшинд ДНХ-ын ялгааг ашиглана.
-хоёрдугаарт: зүйл нэгэн бүлэг бүрдүүлэн нөхөн үржих
чадвараа хангаж, бусад бүлэгтэй нөхөн үржих харьцаанд орохгүй байгаа шинж
чанараар бие даасан нэгэн зүйл гэж тодорхойлогдоно. Зүйлийн нөхөн үржих чадвар,
тэд хэрхэн харьцаанд орж байгаа талаар мэдээлэл судалгаа хомс тул амьдралд дээр
биологийн ялгаатай байдлыг ашиглахад ихээхэн хүндрэлтэй. Иймээс ангилал
биологичид зөвхөн гадаад хэлбэрээр нь “морфо-зүйл” хэмээн нэрлэж харин ангилал
зүйчид латин оноодог.
Зүйлийг ялган таних ажил
тийм ч хялбар биш юм. зарим зүйлүүд гаднах хэв маягаараа ижил төстэй биш боловч
доторх шинж чанараараа нэг бүлэгт багтаж болох юм. Зүйлийг ялгаж танихад учирч байгаа бас нэгэн
хүндрэлтэй асуудал бол хоорондоо ялгаатай 2 өөр зүйл зарим тохиолдолд үржилд орж гибрид
буюу эрлийз үр төл өгөх явдал юм. гибрид нь замбараагүй ашиглалт явуулж
бусниулсан орчинд ихэвчлэн ургамлын зүйлд түгээмэл.
Генийн олон янз байдал
Нэг зүйлийн доторх
генетикийн олон янз байдал нь уг зүйлийн популяци дахь нөхөн үржих хэв маягаас
ихээхэн хамааралтай. Хоорондоо чөлөөтэй үржилд орж байгаа нэг зүйлийн бүлэг
бодгалийг популяци гэнэ. Зүйл хэд хэдэн популяцаас тогтож болно. Популяцийн
нөөц хэдээс хэдэн сая хүртэл бодгалиас бүрдэж болно. Нэг популяцид хамаарах
генетикийн тогтоцын хувьд бие биенээсээ ялгаатай бодгаль тус бүр бие биенээсээ
бага зэрэг ялгаатай генийг агуулах ба мөн уургийн бүтцийг тодорхойлох
хромосомын нэгж өөр өөр байдагтай холбоотойгоор генетикийн ялгаа нэмэгдэнэ. Нэг генийн харилцан
адилгүй илрэлийгаллель гэх бөгөөд түүний ялгаатай байдал нь хромосомыг
бүрдүүлэх деоксибонуклейн хүчлийн (ДНХ) өөрчлөлт буюу мутаци-аас үүснэ. Нэг генийн ялгаатай
аллелиуд нь аливаа зүйлийн хөгжил, физиологт янз бүр байдлаар нөлөөлнө.
Генетикийн олон янз хэлбэр нь
бэлгийн үржлийн явцад генийн рекомбинац-ийн үр дүнд (шинэ хувилбар үүсэх
замаар) төлд эцэг, эхийн ген хромосом үл давтагдах хоршил бий болж, улам
өргөжиж байдаг. эсийн мейоз хуваагдлын үед гомолог хромосомын хооронд ген
солилцоо явагдах ба үүний үрээр эцэг эх
биесийн хромосом бүхий генийн шинэ бүрдэл үүсэж, үр төл удамшина. Нэгэн
популяцийн генийн буюу аллелийн нийт бүрдлийг генотип гэнэ. Зүйл бүр хүрээлэн
буй орчны нөхцөл байдлаас шалтгаалан морфологи, физиологи, биохимийн шинж
чанарын өөрчлөлтөнд орохыг фенотип гэнэ.
Биологийн хам бүрдэл ба экосистемийн олон янз байдал
Тодорхой орон зайд байршиж,
хоорондоо харилцан үйлчлэлцэж байгаа зүйлүүдийн нэгдлийг биологийн хам бүрдэл
буюу амьдралын хам бүрдэл гэнэ. Шилмүүст
ой, хээр тал, халуун орны чийглэг ой, далайн гүний орчин, цөл зэрэг нь
амьдралын хам бүрдлүүдийн жишээ юм. биологийн хам бүрдэл хүрээлэн буй орчинтой
нийлж экосистемийг бүрдүүлнэ. Дэлхийн гадарга ба биологийн хам бүрдлээс чийг
ууршин агаарт дэгдээд иргэж бороо, цас болж буун хуурай газрын усны
экосистемийг сэлбэдэг. Биологийн хам бүрдэлд багтах зүйл бүхэн оршин тогтнох
орчныхоо нөөцийг ашиглах давтагдашгүй
байр суурийг бий болгодог ба үүнийг
экологийн ниш гэнэ. Ургамлын экологий ниш нь
тухайн зүйлийн ургадаг хөрсний төрөл, шаардах нар чийгийн хэмжээ, тоос хүртэх, ургамлын үр татах хэмжээ зэргээс
бүрдэнэ. Экологийн нишийн зарим шинж тодорхой тохиолдолд популяцийн тоо
толгойг хязгаарлагч нөөц болдог. Биологийн хам бүрдлийг байгалийн ба хүний үйл
ажиллагаа дүнд эвдэсний улмаас зүйлийн бүрдэл, бүрэлдэхүүн зарим физик шинж
чанар аажмаар өөрчлөгдөх зүй тогтлыг сукцесс гэнэ
Биологийн хам бүрдлийн
ерөнхий бүтэц нь ихэнхдээ өрсөлдөөн ба хоол тэжээлийн хэрэгцээгээ хангах
явдалтай нэлээд холбоотой. Мах идэштэн өөрийн хүнс тэжээл болон амьтган тоо
толгойг нь цөөрүүлнэ. Энэ нь нэг талаар зүйлийн нягтралыг бууруулж өрсөлдөөнийг
багасгах замаар шууд бус байдлаар биологийн олон янз байдлыг нэмэгдүүлнэ. Тодорхой нэг орчинд өөрт тохирсон тооны зүйлийг
тэтгэн тэжээх чадварыг орчны тэтгэх даац гэнэ. “Махан идэштэн байгаа орчинд түүний идэш
тэжээл хэвийн хэмжээнд байна. Үгүй болчихвол
идэш тэжээлийн тоо ихсэж, улмаар зүйлийн тоо толгой зохистой байдлаас
хэтэрч устах аюулд хүрнэ.”
Биологийн олон янз байдлыг хэмжих нь
Нэг бүлгэмдэлд байгаа зүйлийн тоог зүйлийн баялаг буюу альфа
олон янз байдал гэнэ. Үүнийг өөр өөр газарзүйн байршил буюу биологийн
бүлгэмдэл дэх зүйлийн тоог харьцуулахад хэрэглэнэ оршин байрших орчин өндрийн
түвшний дагуух бүрэлдэхүүний өөрчлөлтийг бетта олон янз байдал гэнэ. Маш
том хэмжээний бүс нутаг буюу тивийн
хэмжээн дэх зүйлийн тоог гамма олон янз байдал гэж тодорхойлно.
Биологийн олон янз байдлын тархац, байршил
Зүйлийн бүрдлийн хамгийн
баян орчны тоонд халуун бүсийн чийглэг ой, шүрэн арал, халуун орны томоохон
нуур ба далайн ёроол орно. Түүнчлэн навчит ой, бут сөөгөрхөг газар, хээр, цөл
г.м халуун орны хуурай бүс өмнөд Африк, Калифорнийн өмнөд хэсэг орчин зүйлийн бүрдлээр баялаг. Бараг бүх төрлийн
организмын хувьд зүйлийн бүрдэл халуун бүс рүү ойртох тусам нэмэддэг зүй
тогтолтой. Халуун бүсийн ойд зүйлийн олон янз байдал ихээхэн ажиглагддаг.
Монгол оронд биологийн
олон янз байдлын өнөөгийн төлөв
Төв Азийн элгэнд ОХУ, БНХАУ-ын хооронд орших Монгол Улс нь Сибирийн тайга,
ЕвроАзийг дамнан үргэлжилсэн хээр, Төв Азийн говь цөлийг дамнан оршдог, Хойд
мөсөн далай, Номхон далай, Төв Азийн гадагш урсгалгүй гурван том ай савын
хагалбар нутаг юм.
Монгол оронд 16 үндсэн
экосистемийн төлөөлөл байдаг бөгөөд энэ өвөрмөц экосистемийн цогцолборыг
байгаль хамгаалал, хөгжлийн бодлого төлөвлөлтийн уялдааг сайжруулах үүднээс
Дагуурын хээр (нийт нутгийн 28,2%), Хангай (нийт нутгийн 16,4%), Төв Азийн говь
цөл (нийт нутгийн 32,3%), Алтай Саяны (нийт нутгийн 23,1%) гэсэн дөрвөн үндсэн
экобүст хуваадаг. Монгол орны ургамлын аймгийг газар зүйн байдалтай
уялдуулан ургамал-газар зүйн 16 тойрогт хуваадаг бөгөөд ургамлын аймаг нь
унаган болон Cибирь, Дагуур, Манжуур, Төв Ази, Алтай нурууны ургамлын аймгийн
төлөөлөл оролцсон, өөрийн өвөрмөц онцлог бүхий ургамлын нөмрөг, бүлгэмдлүүдтэй.
Одоогийн байдлаар Монгол улсын ургамлын аймаг 39 баг, 112 овог, 683 төрөлд
хамаарах 3127 зүйл, дэд зүйлийн гуурст ургамал (Ургамал нар, 2014), 105 овгийн
288 төрлийн 1400 орчим зүйлийн замаг, 510 орчим зүйлийн хөвд, 10 овгийн 15 төрлийн
7 зүйлийн шивэрсэн хэлбэртэн нэг овгийн нэг төрлийн 9 зүйлийн нийт 556 зүйлийн
дээд ургамал, 3 овгийн 6 төрлийн 22 зүйлийн нүцгэн үрт ургамлаас тус тус
бүрдэнэ. Монгол оронд ховорт тооцогдох 148 зүйл ургамлыг Байгаль, байгалийн
нөөцийг хамгаалах Олон улсын Холбоо (IUCN, 2001)-ны Улаан дансны зэрэглэл болон
шалгуураар үнэлж 74% нь бүс нутгийн хэмжээнд ховордлын зэрэглэлд орсны дотроос
11% нь устаж байгаа, 26% нь устаж болзошгүй, 37% нь эмзэг, 1% нь үнэлэх
боломжгүй, 3% нь мэдээлэл дутмаг зэрэглэлд хамруулжээ. Монгол орны амьтны
аймагт 138 зүйлийн хөхтөн, 75 зүйлийн загас, 22 зүйлийн мөлхөгч, 6 зүйлийн
хоёрнутагтан, 476 зүйлийн шувуу, 13 мянга гаруй зүйлийн шавж, 516 зүйлийн
зөөлөн биетэн бүртгэгджээ. 2013 онд шинэчлэн боловсруулсан Монгол Улсын Улаан номд
110 зүйл амьтан, 192 зүйл ургамал устах аюулд өртснийг бүртгэсэн байна.
Монгол
орны хэмжээнд 2014 оны байдлаар нийслэл, 19 аймаг, 166 сумын нутаг дэвсгэрийг
хамарсан 27.2 сая га талбай бүхий 99 газрыг улсын тусгай хамгаалалттай газарт
хамруулаад байгаа нь нийт газар нутгийн 17.4 хувийг эзэлж байна (БОНХАЖЯ,
2015).
Улсын тусгай хамгаалалт газар нутгийг хуулиар
тогтоосон 4 ангилалаар авч үзвэл:
1. Дархан цаазат 20 газар 12,402,429 га талбайг,
2.
Байгалийн цогцолборт 32 газар 11,711,815 га
талбайг,
3.
Байгалийн нөөц 34 газар 2,958,142 га талбайг,
4. Дурсгалт 13 газар 126,848 га талбайг тус тус эзэлж байна.
Улсын тусгай хамгаалалттай газар нутгийн нийт
талбайн хэмжээ 2008 оныхтой харьцуулбал 2014 оны байдлаар 5,306,452 га
талбайгаар буюу 19.5 хувиар нэмэгдсэн байна.